'Grotbiken' in Limburg

Valkenburg aan de Geul


Onlangs in Valkenburg aan de Geul met Outdoor Friends wezen grotbiken. De Sibbergroeve in Valkenburg is de enige groeve in West-Europa waar nog ouderwets mergel uit de gangenstelsels wordt gewonnen. Deze groeve is relatief jong; vanaf de 17e eeuw. De totale lengte van de gangenstelsels wordt geschat op 120 km, waarvan een groot deel is afgesloten.

 Klik op foto voor vergroting

Het grotbiken wordt verzorgd door ASP Adventure. Het navigatiesysteem wees aan dat ik er al bijna was. De omgeving was dan wel glooiend, maar het landgebruik bestond uit akkers, weiland, schamele bebouwing, verdwaalde bosjes en weggetjes. Geen mergelgroeve te bekennen, of toch wel? De verzamelplaats van het 'grotbiken' was een piep klein schuurtje, die ik door het slechte weer bijna voorbij reed. Verkopen ze daar geen bloemen dan??? Na de inschrijving en kennismaking met de rest, daalden we een wenteltrap en een mergeltrap af, totdat we 40 meter diep onder de grond zaten. Hier kregen we instructies en werden de bikes en helmen uitgedeeld. Onder leiding dwaalden we 8 km door een doolhof van gangenstelsels. Regelmatig moest je bukken of afstappen en zelfs 1x door een smalle doorgang wurmen om de tocht te volbrengen. Na 1,5 uur zagen we weer het daglicht; het was een geslaagde event.

Het grotbiken is goed te combineren met een bezoek aan Oud Valkenburg, een hike door het Gerendal, of een Grotklautertocht. De Grotklautertocht is een event met sluiproutes onder een kasteelruïne. Klettersteigen en een afdaling in een 30m diepe waterput om in verborgen gangenstelsels terecht te komen lijkt me ook wel wat!

LOP bestudeert bomen en struiken

Wassenaar

Sneeuw en regen kwamen met bakken uit de hemel en Nederland verdween onder een witte deken. Een aantal diehards van het LOP wilde toch eropuit trekken. Blad blazen had geen zin en omdat een half uurtje buiten staan al genoeg was om goed doorweekt en verkleumd te raken, besloot het LOP om haar kennis van bomen en struiken wat op te vijzelen. Gewapend met snoeischaar trokken we het bos van landgoed Duindigt in om een 20-tal takken te knippen. Vervolgens installeerden we ons  in de kantine en werden de boeken en naslagwerken met determinatietabellen tevoorschijn gehaald.

 

 

 

Klik op foto voor vergroting

 

elzenhakhout, beuk

  gewone es, hazelaar

                      Duindigt

 

 

Er werd onder andere bestudeerd welke kleur de takken en knoppen hadden, of ze behaard waren, of er doorns aan zaten en hoe de knopstand aan de twijg was. Op deze wijze konden we uiteindelijk de soorten bepalen. Het LOP werd een aantal keer in verwarring gebracht, doordat sommige takken afkomstig waren van kruisingen tussen enkele wilde soorten. Zo heeft de zachte berk zacht behaarde twijgen en de ruwe berk juist onbehaarde, ruwe twijgen als schuurpapier. Wij hadden natuurlijk weer een twijg achterover gedrukt die niet behaard was, maar ook niet ruw. Ook onze larikstak gaf veel discussie over welke het nu was.

Na de worsteling over de soortbepaling moest er worden opgezocht waar de boom- en struikensoorten voor gebruikt worden en waar ze zich thuis voelen;  moeras, droge zandgronden, voedselrijke bodems etc.

Iedereen was zo enthousiast dat de notulant moeite had met het bijbenen van de vele bevindingen.

Ondanks het weer weer een geslaagde dag en we glibberden met ons busje terug naar Leiden.

Landgoed Duivenvoorde

Voorschoten


Helaas kunnen de schaatsen nog niet worden onder gebonden, maar het is altijd heerlijk om in de winter een rondje over het landgoed te maken.

 

 

 

 

Vosjes

 

Amsterdamse Duinwaterleiding

 

 

klik op foto voor vergroting

 

 

Bosmier; Laatste der Mohikanen

Wassenaar


Terwijl de meeste mieren alweer diep onder de grond zitten, loopt dit miertje nog stoer, doch krakkemikkig van de kou, door het bos. Met de kaken wijdopen om opponenten aan te vallen.

Geweizwam

LOP knipt doolhof

Onlangs heeft een landgoedeigenaar in Wassenaar het Landschap Onderhoud Project ingeschakeld om een doolhof te knippen. Met jalonstokken, de rood met witte ‘speren’,  en touw is de hoogte uitgezet. 950 meter haag is door de heggenschaar zodanig toegetakeld, dat het er weer strak uitziet.
 

 

Klik op foto voor vergroting

Het doolhof ligt op een voormalige composthoop. Het stukje ‘vergeten’ land was al jarenlang een doorn in het oog van de eigenaresse. Bramen en esdoorns woekerden welig tussen het tuinafval en de boomstronken.  In 2005 kwam hier verandering in. Er werd er volop gezaagd, gemaaid en de storthoop werd afgegraven. Met behulp van gps werd het doolhof uitgezet en een sproei installatie moest de 1700 taxussen in het mulle duinzand van water voorzien. Het doolhof is nu bijna helemaal volgroeid. Het onderhoud van een doolhof is erg arbeidsintensief en daardoor zijn er door de eeuwen heen veel van dit soort elementen op landgoederen verdwenen.

De termen doolhof en labyrint worden nog wel eens door elkaar gebruikt.  Er zijn echter belangrijke verschillen:

Labyrint
Een Labyrint heeft maar één gang. Het pad leidt automatisch naar het einddoel. Het bewandelen van een labyrint heeft meestal een symbolische of spirituele functie. Met komt er tot inkeer en bezinning. De oudst bekende labyrinten werden zo’n 4000 jaar geleden op steen gekerfd.

Doolhof

Een doolhof heeft een padenstelsel waarbij je, op weg naar het einddoel, telkens weer splitsingen tegen komt. Ook kunnen er dood lopende paden tussen zitten. Een doolhof is meer een soort puzzel, waarbij je al dolend het einddoel hoopt te bereiken. De oudst bekende doolhoven zijn zo’n 500 jaar oud.

Bezoeken

In Nederland zijn ongeveer 50 grote doolhoven en labyrinten te bezichtigen. Meestal vormen ze onderdeel van een pretpark of kasteeltuin.

Struinen door het Renkumse Beekdal

 

 

Onlangs met een vriend naar het Renkumse Beekdal afgereisd om weer wat aan natuurfotografie te doen. We kozen ervoor de Molenbeekroute en de Quadenoordroute te te volgen.  We zijn eerst naar het informatiecentrum 'De Beken' geweest, waar onder een paar appelbomen een aantal hoornaars (grootste wesp) zich te goed deden aan en dronken werden van de gistende appels op de grond. We vervolgden ons pad langs de molenbeek, maar het leek ons spannender om juist van het pad af te wijken. In de bossen wemelde het van de paddestoelen en tientallen grote en kleine stinkzwammen verspreidden hun ranzige lucht om insecten te lokken. Via rotte boomstammen een aantal keer de beekjes over gestoken met een paar natte schoenen tot gevolg. Het gebied is afgewisseld met weiden, bos, beekjes en vennetjes en het was zeker de moeite waard. Na afloop onderweg wat gegeten.


Hier staan meer foto's van de hike.
 

 

Aardhuis en omgeving

Klik op foto voor vergroting

  

Onlangs naar het Wildpark Aardhuis op de Veluwe geweest. Het gebied staat bekend om het voorkomen van vliegende herten en de vele edelherten en wilde zwijnen. Het Aardhuis zelf komt wel een beetje safaripark over. De wilde zwijnen lopen in een klein gerasterd stukje en de edelherten zijn nauwelijks wild te noemen. Jonge zwijntjes liepen los buiten het raster. Buiten het Aardhuis zijn genoeg wandelpaden om de 'echte natuur' op te snuiven.

Deze 'wilde' zwijntjes liepen los door het park

Het mannetjesedelhert houdt zo nu en dan de wacht en jaagt jongere mannetjes weg

De violette loopkever verorbert menig slakje

 

Schimmels breken de dode kever af

Verkouden tonderzwam

In het bos waren we gestuit op een echte tonderzwam waar volop druppeltjes aan de rand van de hoed zaten. Deze guttatiedruppels ontstaan doordat het teveel aan transportwater wat de schimmeldraden opnemen, door de huid van de paddestoel naar buiten geperst wordt. Het 'gesnotter' ontstaat vooral 's ochtends vroeg, als de temperatuur laag is en de luchtvochtigheid hoog. Later op de dag verdampen de druppels meestal.

Zeevonk; lichten der zee

In de zomermaanden kan de zee weer volop oplichten; zeevonk. Dit is vooral op een donker strand te zien. Het is een schitterend schouwspel waarbij het neongroen-blauwe licht zich als een wave door de golven voortbeweegt. Dan weer fel en dan weer zwak. Soms kunnen je voetsporen in het zand zelfs oplichten. Onlangs heb ik weer in het donker gesurft. De boeg van de plank werd helemaal verlicht en ook de waterdruppels dropen oplichtend van de wetsuit af.

Zeevonk wordt veroorzaakt door een eencellige alg die tot 1 mm groot is. Zij geeft bij beweging van het water licht door een chemische reactie. Een chemische reactie binnen een organisme, waarbij licht vrijkomt heet bioluminescentie. Eigenlijk is het niet de alg of het plankton dat voor het licht zorgt, maar bacteriën die in symbiose in het organisme leven. Bioluminescentie komt o.a. ook voor bij vuurvliegjes en honingzwammen.

Kikker of visje

Brabant

Onlangs naar natuurgebied 'De Brand' geweest. Een uitgestrekt veenmoerasgebied, waarbij de verkaveling van de ontginning zichtbaar is. Hakhoutbossen, weiden en natte graslanden worden afgewisseld met moerassen. Struinend door het gebied bleken de schoenen toch minder waterdicht dan gedacht en ook de door gras en kruidengroei onzichtbare diepere moerasplekken, waar je tot kniediepte in verdween, maakten het niet veel droger. Een bijzonder terrein vol met amfibieën, grasmotjes en bijzondere planten. De poeltjes zaten vol kikkervisjes, waarbij sommige al bijna tot kikkertjes waren getransformeerd.

Een uiltjesachtige

Lichtmotten of snuitmotten

Lichtmotten of snuitmotten zijn de enige motjes die in rust hun antennes op hun vleugels leggen, waardoor deze zichtbaar zijn. In Europa komen zo'n 850 soorten lichtmotten voor. Nederland moet het met zo'n 190 soorten stellen.

klik op foto voor vergroting

Omdat de motjes erg op elkaar lijken, is het op naam brengen vaak lastig. Op de foto rechtsboven is in ieder geval het waterleliemotje te zien. De rups vreet gangetjes in bladeren van drijvende waterplanten, zoals waterlelies, kikkerbeet en fontijnkruid. In een later stadium spint ze onder het blad een behuizing met een ander stukje blad. Ook nu vreet ze rustig verder. De rups overwintert in stengels van waterplanten, of in hun zakje op de waterbodem. Voor de verpopping heeft de rups een kokertje van een stukje blad gemaakt, waarin een luchtbel zit. Als de vlinder uitkomt, wordt deze door de luchtbel naar het wateroppervlak getransporteerd en kan ze uit gaan vliegen.

Snorkelen Grevelingen

Klik op foto's voor vergroting

Als het dan tóch regent, kun je net zo goed het water in gaan. In de Grevelingen kun je prima snorkelen. Het water is er helder en je kunt er allerlei diertjes tegenkomen zoals paling, krabbetjes, garnalen, zeeanemonen en zelfs zeepaardjes. Door de grote hoeveelheid oesters met hun messcherpe schalen is schoeisel aan te bevelen.

1 visje was nogal schuw en koos het hazenpad in een oester. Heel voorzichtig kroop ze toch uit haar schulp.

Rode smalbok - Leptura rubra

Kevers van de rode smalbok zijn vaak op schermbloemigen te vinden. De eieren worden op oude dennebomen gelegd, waarbij de larve zich een weg door het rottend hout naar binnen vreet. Hier verblijft ze enige jaren.

Mannetje rode smalbok heeft een zwarte halsschild, het vrouwtje een geelbruine.

Vedermot

Klik op foto voor vergroting

Roofvogels ringen

Op de landgoederen waar het Landschap Onderhoud Project werkzaam is, broeden diverse roofvogels. Ook dit jaar heeft de werkbegeleider weer meegeholpen met het ringen van de jonge buizerds en torenvalken, voor onderzoek. De buizerds zaten op zo'n 20 meter hoogte, op forse nesten. De torenvalken zaten in nestkasten op 4 meter hoogte. De jonge roofvogels haalden met hun vlijmscherpe klauwen flink uit, om te voorkomen dat ze werden beetgepakt. Na het ringen werden de jongen weer in het nest terug gezet. Resultaat van dit jaar: 4 jonge buizerds en 10 torenvalken.

Klik op foto voor vergroting

Weekendje Kalkeifel

Klik op foto voor vergroting

Vorig weekend weer eens op pad gegaan naar de Kalkeifel in Duitsland. De doorgaande route naar de Eifel was afgezet wegens wegwerkzaamheden, dus ging de reis over kleine bergweggetjes langs pittoreske dorpjes en door schilderachtige landschappen. Het weer was op zaterdag knudde, maar we konden de tent toch droog opzetten en we besloten al een aantal kalkhellingen te bezoeken. Zondag was het weer aardig opgeklaard en na vele wandeltochten sloten we af met een duik in een bergmeertje.

Veldsalie

De berghellingen stonden vol in bloei met veldsalie, diverse geraniums, orchideeën en bolrapunzels.

Veld met bolrapunzel

Kalkweide met grote muggenorchissen

De kalk- en jeneverbeshellingen waren begroeid met duizenden orchideeën.

Grote keverorchis, bergnachtorchis, bleek bosvogeltje,

grote muggenorchis en aangebrande orchis

Vliegenorchis

Heidewortelboorder - Phymatopus hecta

Eifel - Duitsland

In de Duitse Eifel vlogen langs de bosrand enkele heidewortelboorders. Deze vlindersoort neemt als volwassene geen voedsel meer tot zich. Bij mannetjes, die roodbruin zijn en gelige vlekken bezit, zijn de achterpoten vervangen door schenen met geurschubben. Tijdens de balts vliegt het mannetje rond zonsondergang langs de bosrand en verspreidt hij zijn lokstoffen die naar ananas geuren. Wanneer een vrouwtje nadert, stort het mannetje op haar en zakken ze af naar het gras. De rupsen leven onder andere in en op de wortels van brandnetels.

Klik op foto voor vergroting

Vedermot

Orchideeën van Oostvoorne

In de natte schraallanden van het duingebied van Oostvoorne staan de wilde orchideeën weer volop te bloeien.

Linksboven: Gevlekte orchis

Rechtsboven: Groenknolorchis

Links- en rechtsonder: rietorchis

Midden: Vleeskleurige orchis

Broedende kleine mantelmeeuwen

In het havengebied van Rotterdam zitten enkele kolonies kleine mantelmeeuwen. Om belagers weg te jagen voeren ze een luchtbombardement met uitwerpselen uit.

Buizerd ringen landgoed Duivenvoorde

Voorschoten

Onlangs zijn we weer op pad geweest om buizerden te ringen. Ditmaal op landgoed Duivenvoorde. Het nest zat 20 meter hoog in een oude beuk. Het uitzicht op nesthoogte was schitterend. Ditmaal zat er 1 mager jong in het nest. Ofwel het is een slecht jaar (1 mager jong), óf het is een goed jaar, waarbij de grotere jongen al zijn uitgevlogen. Op het nest lagen verse takjes om het nest een beetje schoon te houden tegen parasieten.

Orchideeën en motjes Meijendel

Wassenaar

In een natte duinvallei groeiden weer volop vleeskleurige orchissen en rietorchissen. Ook waren er microvlindertjes te zien.

Buizerden ringen

Klik op foto voor vergroting

Tijdens onze jaarlijkse broedvogelinventarisatie op een landgoed waren we weer op een buizerdnest gestuit. Aan de hand van de uitwerpselen onder het nest bepaalden we dat de vogels groot genoeg waren om te ringen voor onderzoek. Gisteravond was het dan zover, op dezelfde datum als vorig jaar. Het weer was donker en miezerachtig en de vraag was dan ook of het wel zou lukken. De buizerd had een groot nest hoog in de top van een slanke els gebouwd. Er waren nauwelijks takken om het klimtouw in aan te brengen; de enige bruikbare was precies onder het nest. Tijdens het klimmen ging de top heen en weer, maar de jonge buizerden bleken over een goed stel zeebenen te beschikken. Door gebrek aan hogere takken kon ik niet in het nest kijken; dan maar voelen waar de jongen zitten. De jongen werden in een tas gedaan en met behulp van het klimtouw werden de jongen naar beneden getransporteerd om geringd te worden. Nadat de gegevens genoteerd waren, werden de jongen weer terug gezet in het nest. Nog een paar weekjes en de buizerden zullen uitvliegen.

 

Libel vers uit het 'ei'

Onlangs stuitte ik 's avonds op een libel die aan het uitkruipen was. De larve van een libel leeft, afhankelijk van de soort, een paar maanden tot meerdere jaren in het water. Ze moet dan 9 tot 16 verschillende stadia doorlopen, voordat ze zich kan veranderen in een libel. In het laatste stadium kruipt de larve het water uit en na enige tijd probeert de jonge libel zich door een scheur op de rug van de larvehuid te worstelen. Vervolgens worden de vleugeltjes met bloed volgepompt en na een paar uur uitharden kiest ze het luchtruim.

Dwalen door de Kalkeifel

Wie er eens een weekendje lekker met de tent opuit wil om rond te struinen door de natuur en te genieten van de bijzondere kalkflora en berglandschappen, zou zeker eens de Kalkeifel moeten bezoeken. Aansluitend op de vakantie naar Bonaire ging ik met een vriend naar de Eifel om onder andere het Gillesbachtal (NSG Hundsrück) en het NSG Lamperstal te bezoeken.

Kon ik in Bonaire bijna niet in slaap komen van de hitte, de Eifel had wel gezorgd voor het andere uiterste; het vroor bijna. De hoge luchtvochtigheid drong diep de tent in en een matje, dikke slaapzak en winterkleding konden er niet voor zorgen dat ik 's ochtends vroeg stijf van de kou wakker werd. In Nederland stonden de eikebomen al volop in blad, hier moesten de knoppen nog ontspruiten. De bloemrijke graslanden lagen er nog wat kaal en dor bij, alhoewel de honderdduizenden sleutelbloemen en paardenbloemen de velden in een gele waas had gekleurd. De eerste vlindertjes vlogen al, waaronder de aardbeivlinder (Pyrgus malvae - zie foto). Ook stonden er een aantal donkergekleurde kegelmorieljes (Morchella conica - zie foto)

Dwalend door de bossen stuitten we op een bijzondere slaapmuis die haar naam eer aan deed om balancerend over dunne twijgjes een hazelaar in te klimmen; de hazelmuis (Muscardinus avellanarius). Ze zal nog wel niet zo lang uit haar winterslaap gekomen zijn, want de hazelmuis houdt wel een winterslaap van 6 maanden!
In juni staat er weer een weekendje kalkeifel gepland. Wie weet wat we dan weer tegen komen.

Vakantie Bonaire 21 t/m 29 april 2012

Klik op foto voor vergroting

Bonaire; Kralendijk en Hamlet Oasis resort

Zaterdag 21 april was het dan zover. Met Arke Fly  naar Bonaire gevlogen voor een weekje zon, zee en avontuur. Het is altijd weer bijzonder dat als je uitstapt, je tegen een muur van hitte oploopt en je na een paar passen niet meer verder komt zonder dat er eerst kledingstukken in de rondte gaan vliegen. Op het vliegveld stond een pickup klaar en ik ging op weg naar mijn studiootje in het Hamlet Oasis-resort, even voorbij Kralendijk. Het resort lag tegen zee aan en bestond uit bungalowtjes en studio's in een open tuin. Ook was er een kleine zwembad.

Rond het resort deden meerdere groene kolibries zich tegoed aan de bloemen van de agaves. Naaktoogduiven zochten naar zaden op de grond en de  Poinciana's stonden met hun gele en oranje-rode bloemen te pronken. Ook West-Indische parkieten waren volop aanwezig. Toen ik 's ochtends mijn tas pakte, kroop er een schorpioentje onder vandaan. 

Onder water

Hoewel Bonaire vergeleken met de andere ABC-eilanden relatief rustig is, staat het eiland bekend om haar schitterende snorkel- en duiklocaties. 1 stap het helderblauwe water in en je staat tussen de koraalriffen. De gehele westkust is goed toegankelijk.

Spotted moray, Clown wrasse (juvenielen) en Brittle star

French angelfish, Whitespotted filefish en porcupine

Elkhorncoral en Blade fire coral
Vis: Smallmouthgrunt (horizontale strepen)

French grunt (diagonale strepen) en Queen parrotfish man

Klein Bonaire; helse tocht

Klein Bonaire is een 7 km2 groot eilandje voor de kust van Bonaire. Het is een broedplaats voor zeeschildpadden en het eilandje wordt omgeven door koraalriffen. Grotendeels gefinancierd door Nederland en het WNF kocht de Bonaireaanse regering het eilandje op om het te behoeden tegen commerciële explotatie. De hoop is om het eiland onder te brengen in een national park.

Drieteenstrandloper op klein Bonaire

Vroeg in de ochtend ging ik met de watertaxi naar Klein Bonaire. Het eilandje was begroeid met struiken en cactussen. De kust bestond uit een gedeelte zandstrand, maar voornamelijk uit koraalstrand en scherp vulkanisch gesteente. Ik had het in mijn hoofd gehaald om het eilandje rond te lopen, maar het ongelijke terrein zonder paden en de verzengende hitte maakten de 10km lange tocht bijna ondraaglijk. Op het eilandje waren enkele zoutmeertjes, waar zilverreigers en steltlopertjes liepen te waden. Hevig verbrand keerde ik met de watertaxi terug naar Bonaire en genoot van de overheerlijke tapas in Kralendijk.

Zoutmeren en Lac Bay

De zuidpunt van Bonaire wordt gekenmerkt door de vele zoutmeren. Hier wordt jaarlijks zo'n 300.000 ton zout gewonnen. Dit gebeurt via het natuurlijke verdampingsproces. Een 55ha groot en ontoegankelijk terrein is afgeschermd van de zoutexploitatie. Hier huist 1 van van de grootste flamingokolonies ter wereld. In de broedtijd huizen er zo'n 15.000 flamingo's op het eiland.

Met de pick-up was het heerlijk toeren langs de stille zuidpunt. Op z'n tijd een verkwikkende duik genomen. In de mangrovemoerassen rond Lac Bay huisden vele vogels en rond het Lac, wat door een koraalrif door de woeste zee wordt afgeschermd, zaten veel sterns en reigerachtigen.

Amerikaanse bonbekplevier (linksboven 2x), steenloper (boven), steltkluut (rechtsboven)

Kleine geelpootruiter (linksonder en rechts midden), regenwulp (rechtsonder)

Roodhalsreiger

Slavernij

In 1634 veroverde Nederland Bonaire van Spanje. De laatste indianen vluchtten weg of werden gedood. Vanaf 1685 kwam de opmars van de slavernij, vooral door de zoutwinning. Naast negers werden ook veroordeelde indianen en andere gestraften als slaaf gebruikt. 

In 1837 werden er 1,5 meter hoge slavenhuisjes gebouwd.  Hier sliepen zo'n 5 personen in. Aan het einde van de week hadden de slaven vrijaf en liepen zo'n 6 uur naar Rincon, waar hun gezinnen woonden. Werken in de zoutwinning was voor de 500 slaven niet alleen erg inspannend, ook werden velen blind door de weerkaatsing van de felle zon op het 'witte goud' en moest men werken in de brandende zon. Daarnaast beet het zout diep in handen en voeten. Vanaf 1821 mochten er geen slaven meer worden verhandeld en de slavernij werd in 1863 afgeschaft. 

Woeste westkust

Liggen aan de oostkust de meeste resorts, de westkust is nagenoeg woest en onbegaanbaar. Hier en daar staan huizen met een cactushekwerk. Onverharde paden waaieren tussen de cactussen uiteen om in de knoek (wildernis) te verdwijnen. Ik ben dan ook meerdere keren met de pick-up verdwaald en off the road geweest. Door de harde passaatwind beukt de zee hard tegen het vulkanisch gesteente van de kust. Op de kust heeft het klotsende water en de waterdruppels het gesteente tot messcherpe puntjes uitgesleten.

De stille noordoostkust

De meeste toeristenresorts liggen langs de oostkust rond Kralendijk. Verder naar het noordoosten loopt een oud weggetje over de rotskust naar Lac Goto en Rincon. Het is hier stil en verlaten en op enkele snorkelsites na is het gebied ontoegankelijk door de dichte struikenvegetatie met boomcactussen. Met een zaklantaarn een grot in geklauterd. Het gangenstelsel was hier en daar nauw en had verraderlijke gaten naar dieper gelegen gangen. De stenen bodem maakte plaats voor een soort humusrijke, stinkende laag. Deze was afkomstig van de vele vleermuizen die hier bivakkeerden.

Washington Slagbaai nationaal park

De noordoostelijke punt van Bonaire wordt ingenomen door het Nationaal Park Washington Slagbaai. Het park is 60km2 groot en door de schrale bodem en het gebrek aan neerslag is het terrein grotendeels woestijnachtig, waar immense kandelaarscactussen groeien die wel 12 meter hoog zijn.

Toch huizen er veel vogels. Vooral rond de zoutmeren en de kleine waterbronnetjes. Bijzondere elementen in het gebied zijn o.a. blowholes (spuitgaten), snorkelsites, zoutmeer Slagbaai en een trail naar de hoogste top van Bonaire; de Brandaris (241m)

Klim naar top van Bonaire; Brandaris

Bonairiaanse renhagedis

Lora

De Lora of geelvleugelamazone is de enige papegaaiensoort die van nature (en vrijwel alleen) op Bonaire voorkomt. Vroeger kwamen ze ook op Aruba voor, maar daar zijn ze uitgeroeid. De populatie op Bonaire wordt op ongeveer 300 vogels geschat. Stropers halen nog steeds hun nesten leeg, omdat de boete wanneer ze gepakt worden lager is dan de opbrengst van een verkochte vogel.

Een caracara zocht voedsel tussen de struiken rond de waterbron put Bronswinkel. Ik ging op een grote steen zitten om stabiel te kunnen fotograferen. Een grote leguaan kroop half op mijn schoot; dit was zíjn uitkijkpunt. Ik had de leguaan vriendelijk doch duidelijk verzocht een andere plek uit te kiezen.

Caracara

Tot slot

Het weekje Bonaire was voorbij gevlogen. Hoewel maagdeneiland St. John meer variatie in natuur heeft (trails, nevelwoud, mooiere mangroves, stranden en koraalriffen en woestijnlandschap), is Bonaire zeker de moeite waard. Het mooie Slagbaai nationaalpark, de schitterende onderwaterwereld, de zoutmeren en de rust die er heerst.., de kleine terrasjes met heerlijke gerechten en het feit dat het een rechtstreekse vlucht is vanaf Nederland, maakt het een fijne vakantiebestemming.