Onlangs werkte het Landschapsonderhoud Project voor SBB in
de uitgestrekte duinen van Bloemendaal, om opslag van Corsicaanse dennen te
verwijderen. Tijdens de pauze werden we
vergezeld door een groepje woest uitziende, langharige collega’s die onze bus omsingelden;
een groepje Schotse Hooglanders. Schijnbaar vonden ze onze koffie en brood een
stuk aantrekkelijker dan het stugge gras en het houtopslag waarvoor ze in het
gebied waren uitgezet om dit terug te dringen. Na een korte arbeidsoverleg,
waarbij de dieren op een houtje moesten bijten, hervatten we weer onze
werkzaamheden.
De Schotse hooglander is een echte oerrund, afkomstig van de
ruige Schotse hooglanden. Ze is bestand tegen onstuimig weer en voedselarme
omstandigheden. Eind jaren ’70 begon in Nederland natuurbeheer in opmars te
komen. Monotone houtproductiebossen werden omgevormd tot gevarieerder bos.
Nederland miste alleen grote grazers om
op een natuurlijkere wijze het gebied gevarieerder te maken en te behouden. In
1982 werden de eerste Schotse Hooglanders uitgezet en sindsdien zijn ze ook in
veel andere natuurgebieden losgelaten. Er wordt gezegd dat er nu in Nederland
meer Schotse hooglanders voor komen dan in Schotland zelf. Bij een lage begrazingsdruk zorgen Schotse
hooglanders voor een gevarieerder terrein; ze gaan deels verruiging en
verbossing tegen, zodat er open ruimtes ontstaan. Ook wordt de grond hier en
daar omgewoeld en zorgt hun mest voor kleine vegetatieverschillen. Schotse
hooglanders zijn niet agressief, mits je op gepaste afstand blijft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten