Golfsurfen Scheveningen Noord, 15-09-2013

 

Klik op foto voor vergroting

 

 

 

 



Op avontuur in de mergelgroeven van Valkenburg

Zondag 8 september stond er bij  OutdoorFriends twee avontuurlijke  tochten in de mergelgroeven van Limburg op het programma; grotbiken en grotklauteren. Beide werden georganiseerd door ASP Adventure.

Grotbiken

 

 

Vlak bij het plaatsje Sibbe stond een minuscuul klein huisje waar we ons moesten aanmelden voor het grotbiken.  Via een smalle wenteltrap bereikten we 40 meter lager de gangenstelsels van de Sibbergroeve. Op deze diepte is de temperatuur constant zo’n 12 graden Celsius en hoewel de luchtvochtigheid zeer hoog was, onttrekt de groeve water uit alles wat er zich in bevindt, dus ook uit ons. We werden opgewacht door een medewerker, die ons instructie gaf en de tocht zou leiden. Na het uitdelen en het afstellen van de fietsen en helmen begon onze tocht door een wirwar van gangenstelsels. De begeleider reed voorop en riep de naam ‘Glenn’, de laatste persoon van de groep. In een wave moesten wij de naam doorroepen en wanneer Glenn zijn naam had gehoord, werd er van zijn kant uit ‘compleet’ terug geroepen. De grote hoeveelheid bochten, de smalle en lage doorgangen en de groepsgrootte zorgden er echter voor dat we al snel geen reactie meer ontvingen. Het begon ons te dagen dat we de groep kwijt waren en dat we ons ergens in het 140km lange gangenstelsel bevonden, maar geen idee waar. We kwamen bij een T-splitsing aan; welke kant was de groep opgegaan? Of waren ze soms al eerder afgeslagen? We volgden de van te voren uitgelegde instructie op door te wachten totdat we werden teruggevonden. Niet lang daarna kwam de begeleider aangereden. We bleken een behoorlijk stuk te zijn afgedwaald. Ja dát kun wel je aan ons overlaten. Na het passeren van een zeer smalle doorgang, de ‘brievenbus’, werden we weer verenigd met de groep en we vervolgden onze weg door de duistere gangenstelsels. De begeleider wees ons op een grote haaientand die in het krijtsteen bevond. (Mergelgroeve is de verkeerde benaming; de groeven bestaan niet uit mergel maar krijtsteen.) Na zo’n 1,5 uur zat de grottenbike erop, klommen we de wenteltrap omhoog en zagen we met samengeknepen ogen de eerste zonnestralen. Het was een geslaagd avontuur.

 

Grotklauteren

 

 

 

Na een korte break bij de uitgang van de Sibbergroeve bleken we ons te moesten haasten naar de volgende activiteit; het grotklauteren. Het grotklauteren was in de Fluweelengrot en hoewel deze op steenworp afstand van de Sibbergroeve ligt, besloten we om met de auto te gaan om nog op tijd te komen.

De Fluweelengrot is een doolhof aangangenstelsels onder de kasteelruïne van Valkenburg en is rond de 11^e eeuw of 12^e eeuw ontstaan door mergelwinning (uhh krijtsteenwinning). In 1937 herontdekte men pas de geheime vluchtgangen vanuit de kasteelruïne naar de Fluweelengrot. Deze vluchtgangen werden mogelijk gebruikt om in tijden van belegering van het kasteel het complex te ontvluchten en de vijand in de rug aan te vallen. Ook kon men zo ongezien het kasteel bevoorraden. Het parcours van het grotklauteren maakt gebruik van deze verborgen gangenstelsels.

 

 

 

Bij de ingang werden de klimgordels aangetrokken en kregen we instructie. Na het volgen van een touw door de gangenstelsels kwamen we in een ruimte waar onze eerste uitdaging bevond: Klettersteigen; eenvoudig klimmen waarbij je je met twee karabijnhaken zekert . Gebruikmakend van smalle randen, trappen, kabels, buizen en een wiebelende touwbrug klommen we als gekko’s langs de muren. Na het parcours volbracht te hebben, wurmden we ons door smalle gangetjes en via ladders door nauwe passages naar de ruïne van Valkenburg: we hadden het kasteel overmeesterd. Het uitzicht was overweldigend, maar onze laatste uitdaging stond al op ons te wachten. We begaven ons naar een oude waterput, waar we al abseilend de duistere diepte in gingen. Zo’n 30 meter lager voelden we weer grond onder onze voeten. Via de eeuwenoude vluchtgangen bereikten we weer de ‘normale’ gangenstelsels van de groeve en niet veel later stonden we weer oog in oog met de buitenwereld; We hadden de geheime gangenstelsels van kasteel Valkenburg met trots bedwongen en ook dít was weer een geslaagde event

We vleiden ons neer op een gezellig terrasje en brainstormden wat over nieuwe avonturen met OutdoorFriends, want dit smaakte naar meer…

 

 

 

LOP-uitje in weer en wind

Vrijdag 6 september was het zo ver. Na ’s ochtends nog hard gezwoegd te hebben op een landgoed, stond er in de middag een uitje gepland. De LOP-deelnemers wilden graag naar zee en omdat iedereen ook de benen wilden strekken, kozen we niet voor Wassenaarse Slag, maar voor een wandeling vanaf boerderij Meijendel.

 

 

Onderweg stuitten we op planten zoals parnassia, doornappel en akkerwinde. Een groepje fjordenpaarden dook op vanuit de struiken. Niet veel later bereikten we het strand.
Goed gemutst doken we de zee in en hadden we een picknick op het strand. Een deelnemer vond een dode zeenaald (vis), drijvend op het water. Langzaam maar zeker begon het weer om te slaan; er klonk gerommel en boven Scheveningen waren de eerste lichtflitsen van naderend onweer al te zien. Ook begon het harder te waaien. In allerijl pakten we onze spullen in en maakten rechtsomkeert. De hemel barstte open, waardoor het duingebied meer iets weg had van een wildwaterbaan. Gelukkig hadden een aantal nog hun zwemkleren aangehouden, want we werden drijfnat. In de paardenstal van Meijendel  trokken we droge kleren aan. De rest deed zich later te goed aan warme veiligheidskleding. We hervatten ons uitje met een uitgebreide bbq op een landgoed. We zaten heerlijk droog in een ondergronds schuurtje en onder een gespannen zeil. Ondanks of misschien wel dankzij het slechte weer, weer een geslaagd uitje.

 

 

Springvliegers in de rododendrons

Wie in de zomermaanden langs een groepje rododendrons loopt, kan regelmatig rood-groene insectjes  op de bladeren zien zonnen. Bij gevaar vluchten ze naar de onderkant van het blad, of springvliegen ze naar een veiliger heenkomen.  Het zijn rhododendroncicaden (Graphocephala fennahi). Omstreeks 1930 is deze cicade met plantmateriaal meegekomen vanuit Noord Amerika naar Engeland. Zo’n 30 jaar later heeft de soort zich ook over de rest van Europa verspreid .

 

De rhododendroncicade is van juli tot november aanwezig en vanaf augustus boort  ze een gaatje in de bloemknoppen om in de knopschubben eieren te leggen. De larven leven van het plantensap. Volwassen cicaden kunnen ook van andere planten sap zuigen. De schade door de cicade zelf is meestal beperkt, maar ze helpt mee met de verspreiding van de schimmel ‘Pycnostysanus azaleae’, die via het boorgaatje de knop in kan dringen. De aangetaste knoppen worden bruin en sterven af. De buitenkant van de knop is dan bedekt met knotsvormige sporendragers. Hoewel de aangetaste knoppen jarenlang aan de struik kunnen blijven zitten, kunnen er direct naast gezonde knoppen tot bloei komen. Toch kan de schimmel ook twijgsterfte veroorzaken. Indien de cicade (en daarmee de schimmel) een plaag vormt, kan men in het voorjaar de aangetaste knoppen verwijderen, om zo de larven weg te nemen en de schimmel terug te dringen.

 

Golfsurfen Scheveningen 31 augustus 2013

Foto's van het golfsurfen.

 

Hiken over het eiland Tiengemeten

 

klik op foto voor vergroting

Zondag 1 september stond er door Outdoorfriends een wandeltocht over het eiland Tiengemeten gepland. Haar naam dankt het eiland aan toen het nog een zandplaat was van zo'n 10 gemeten. Een gemet was ongeveer 0,5 ha. Tegenwoordig is Tiengemeten wel 1000 ha groot. In 2006 is het eiland omgevormd van landbouwgrond naar natuur. Er werd onder andere een gat in de dijk gemaakt, waardoor een groot deel van het eiland via kreken onder invloed staat van getijdenwerking van de Haringvliet

Omstreeks 10.30 werden we bij de veerpont op Zuid-Beijerland verwacht en vervolgens maakten we de korte oversteek naar het natuureiland, dat onderdeel uitmaakt van onze ecologische hoofdstructuur. In het bezoekerscentrum zelf werden we verwelkomd door kwetterende zwaluwen in de nok van het dak. Fris en fruitig begon onze wandeltocht over het eiland. Ons doel was om alle gemarkeerde wandelroutes aaneen te sluiten voor een wandeltocht van 17 km.
We begonnen aan de rode route, die gedeeltelijk wordt getooid door metershoge late guldenroede, een gele plant uit Noord-Amerika. Hier en daar keken we uit over plassen en moerassen waar lepelaars en grote zilverreigers foerageerden. Terwijl duizenden eenden, veelal smienten, in rust lagen te dobberen, groepeerden honderden spreeuwen als een bijenzwerm aan de hemel. Een overvliegende strandleeuwerik zong klingelend zijn deuntje.

Na een korte bezoek aan een vogelhut op palen, vervolgden we onze weg over de dijk om bij Herberg Tiengemeten aan te vallen aan de frisdrank, koffie, appelgebak en de eilandse kwarktaart. We vervolgden onze weg langs de dijk terug naar het bezoekerscentrum. In de berm vlogen een tiental klein geaderd witjes.

We stapten over op de blauwe route, die uitkeek over wat droger terrein en mooie vergezichten. Bijzonder waren de bonte vegetatieverschillen tussen hoger en lager terrein. Rond de opgedroogde graslandpoelen groeiden vooral watermunt en rode ogentroost, een halfparasiet. Het wandelpadniveau was wat ruiger met grassen, distels en kamille en op de natte plekken, vooral buitendijks, groeiden hier en daar velden vol moerasvergeet-mij-nietjes, kattenstaart en late guldenroede. Tientallen schotse hooglanders hadden hun hangplek aan een plas. Een haas had zich gedrukt in het veld en verdween vervolgens met grote sprongen in het ruige gras. Een koekoek keek over het landschap uit in één van de weinige bomen. Via een dwaaltocht tussen velden vol guldenroede bereikten we de rietheuvel, een opgeworpen heuvel in het uiterste noordwesten van het eiland.

We vervolgden onze weg terug en via de gele route namen we nog een laatste stop op de Vliedberg. Van oorsprong een vluchtplaats voor mens en vee bij hoog water en overstromingen, maar nu vooral een schitterend uitkijkpunt. Hierna was het een korte wandeling terug naar de veerpont. Moe maar voldaan kunnen we terugkijken op een gezellig dagje Outdoorfriends.