Onlangs een weekje vakantie gevierd in Gambia. Het doel was voornamelijk
natuur(fotografie) en strand. Natuurlijk heb ik echt genoten. Elke vogel die om
een hoekje kwam gluren was een nieuwe soort voor mij en dat waren er véél en
wat is het er mooi! Het waren echter niet de vogels die de meeste indruk hebben
gemaakt. Het was de bevolking, de armoede, de overleving. Hoe arm??? De laatste
vakantiedag was ik immuun geworden van het zoveelste verhaal van een jonge man
die op het strand op mij af kwam lopen om wat te verkopen of om geld te vragen…
ik luisterde niet meer. Ik moest me klaar maken voor het eten en het vertrek met
het vliegtuig, wenste hem een goede dag en liep weg. Mijn local broertje, die
ik net geld had gegeven om voor zijn familie rijst te kunnen kopen om te kunnen
eten en te verbouwen, draaide zich om en gaf 10 Dalasi weg. (21 eurocent.) De
man zat nog steeds op zijn knieën voor zijn zelfgemaakte houtsnijwerk, die hij
tóch voor me had uitgestald en staarde wezenloos en moedeloos voor zich uit...
die blik… We liepen weg en even later vertelde
mijn broertje dat hij wél het verhaal had aangehoord. De jonge man had niets kunnen
verkopen en had geen geld meer om nog maar iets te eten te kopen. En daar zou, nu het toeristenseizoen afliep, voorlopig ook geen verandering in komen… Mijn maag draaide bijna om en ik stond
weer met beide benen op de grond… Dát is de Gambia die op mij de grootste
indruk heeft achter gelaten… Dat is hét verhaal wat ik hier eerst wil vertellen…
Een verhaal over armoe, maar ook over vreugde, vriendschap en respect voor elkaar.
Een verhaal over armoe, maar ook over vreugde, vriendschap en respect voor elkaar.
 |
| Gambia; een land van heilige krokodillen, armoede en van respect voor elkaar |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten